Shefa

کار من فهمیدن اثر دیابت مادری بر روی شکل گیری رگ های قلب نوزادان ه. برای ازمایشات از مدل موش استفاده می کنم. خلاصه کار اینه که موش مادر رو دیابتی میکنند و در روز خاصی از حاملگی یا اولین روز تولد، موش رو قربانی می کنند و ساختار قلبش رو مورد مطالعه قرار می دن. خوبی این مدل اینه که به ساختار دیابت انسانی و اثری که بر شکل گیری قلب جنین داره خیلی نزدیکه و از نتایچ میشه برای درک و در نهایت درمان اینجور مالفورمیشن ها در انسان هم بهره برد. روش های مختلفی برای قربانی کردن موش ها هست. روشی که من استفاده می کردم ساده و سریع بود و موش یک روزه هیچ دردی نمیکشید. اما اینبار مجبور شدم برای گرفتن نتایچ بهتر روش قربانی کردن رو عوض کنم. روش جدید با تزریق ماده ی بیهوشی و کلرید پتاسیم همراه بود. معمولا بیهوشی برای موش های بزرگسال خیلی راحته. اما این موش هایی که چند ساعتی بود به دنیا آمده بودند، از این تزریق خیلی درد کشیدند. کوچولو های صورتی دایم دور خودشون می پیچیدن و ناله می کردن. راستش دلم خیلی براشون سوخت. فکر کردم که من خیلی دل نازکم اما همکارم هم که داشت تزریق ها رو انجام می داد، از موش های کوچولو به خاطر دردی که می کشیدن معذرت می خواست.
امیدوارم این پروزه به سرانجام خوبی برسه. به خاطر موش هایی هم که در این راه فدا شدند، باید به سرانجام خوبی برسه.
امروز وقت خرید با دیدن بچه های کوچولو دایم تصویر موش های کوچولوم جلو چشمم می آمد. و این تصور که موشها قربانی میشوند تا شاید با درک و تدبیر محققان درد و ناراحتی کودکان کم بشه...اینکه انسان حق داره به خاطر نجات خودش جان حیوانات دیگه رو بگیره یا نه، سوال مهمیه. به نظرم تا زمانی که انسانیت و اخلاق در تحقیقات حفظ بشه تحقیقات بر روی حیوانات بی خطره. اما مسله اینه که اخلاق در علم دقیقا به چه معنا است و حد و حدود آن کجاست. .